Δεν είναι κακό τελικά να ζητάς βοήθεια. Ακόμα κι αν ξέρεις πως αυτό είναι ένα σοβαρό πλήγμα στις δυνάμεις και την ακεραιότητά σου. Ίσως να κρύβεται και μια δόση ντροπής μέσα στο όλο κόλπο. Συνήθως είναι η τελευταία λύση, αλλά σκέψου, καμιά φορά αν σε είχαν βοηθήσει από την αρχή, δε θα είχες φτάσει εδώ. Περίεργα πράγματα. Σίγουρα δεν είναι πανάκεια. Σίγουρα δεν πρέπει να βασίζεσαι μόνο σε αυτή. Ποιόν κοροϊδεύω; Αν θες, βασίσου αποκλειστικά και μόνο σε αυτή. Όπως νιώθεις καλύτερα. Έχω πει αρκετές φορές, δεν είμαι εδώ για να κρίνω κανέναν άλλο, παρά μόνο τον εαυτό μου. Αν στο τέρμα του δρόμου, η αίσθηση που έχεις είναι ικανοποίηση, τότε έκανες το σωστό.
Ό,τι έρχεται, φεύγει και πάντα σου αφήνει μια γεύση πίκρας ίσως και χαράς. Δικαιοσύνη? Δεν ξέρω. Αέναη κίνηση θα το χαρακτήριζα περισσότερο. Να και κάτι που δε θέλει βοήθεια, το αέναο. Δε θα σταματήσει ποτέ και πουθενά. Μακάρι να μπορείς να το δαμάσεις έστω και για μια στιγμή. Δεν το έχω καταφέρει ακόμα. Το ακούω όμως όταν περνάει από δίπλα μου. Κάποια μέρα ίσως γίνω κι εγώ εκείνος που αποτέλεσε μέρος του έστω και για μια στιγμή. Θα το καταφέρω σίγουρα.
Ελπίζω χωρίς βοήθεια...
Όχι πως δε χρειάζομαι...
Όχι πως τη χρειάζομαι...
Δε θα είμαι ο πρώτος. Μια ομάδα από μονάδες. Οι περήφανοι.
Περήφανοι...
Μαλάκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου