Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

all rise please




Συνειδητοποίησα ότι μία από τις μπάντες που έχω τιμήσει δεόντως τα τελευταία χρόνια, έχει πάρει, όχι την κατηφόρα, αλλά έχει μπει σε μια περίεργη βαρετή ευθεία και δε νοιώθω να καταλήγει πουθενά.

Πρακτικά: χέστηκα αλλά παρατήρησα μετά "λύπης" δύο πράγματα που με διαχωρίζουν πλέον από αυτό το συγκρότημα
1. Έδωσε τραγούδι σε αυτό το πράγμα (που είχε και άλλα δύο πράγματα πριν)
2. Δημιουργεί πλέον εθνικούς ύμνους. Σοβαρά. Ενώ δε νοιώθω πατριώτης, θα θελα πολύ να'μαι πολίτης στη χώρα για την οποία γράφουν. Να παίζω στην εθνική της ομάδα (ποδοσφαίρου κατά προτίμηση) και να ακουμπάω με το δεξί μου χέρι την καρδιά καθώς θα παίζει ο εθνικός μας ύμνος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου