Ωχ αδερφάκι μου με αυτά τα ξενύχτια...

Το περασμένο Σάββατο είχα δουλειά αρκετή. Για τη διπλωματική μου (κλασσικά). Με πήρε τηλέφωνο ο φίλος μου discovery (παγκάκια) και μου πρότεινε να κατέβουμε προς γκάζι. Το καθήκον όμως πήρε για ακόμα μια φορά προτεραιότητα. Κάθισα σπίτι μου με σκοπό να διαβάσω...Παρόλα αυτά λίγη ώρα μετά ενώ ήθελα να κατέβω μαζί τους, δε πήγα καθότι Σάββατο στο γκάζι και χωρίς παρέα στο αμάξι μέχρι να βρεις να παρκάρεις φαντάζει απίθανο. Σε μία περιπτερίσια μπύρα όταν θα γύριζαν οι φίλοι απ' τη διασκέδασή τους, δε θα λεγα ποτέ όχι. Έτσι και έγινε λοιπόν:

Κατά τις 4:30 ήμουν στο παγκάκι δίπλα απ' το γνωστό περίπτερο και έπινα τη μπύρα μου με discovery και longwagon αναπληρώνοντας έστω και λίγο το κενό της χαμένης μου διασκέδασης...

Το περίπτερο αυτό αποτελεί φοβερό κόμβο, ειδικά τις πρώτες πρωινές ώρες...καθώς περνάνε από αυτό παντός τύπου ξενύχτηδες οι οποίοι είτε άθελα τους (μέσω δικής μας παρατήρησης) είτε ηθελημένα μοιράζονται τις ιστορίες τους. Αυτή τη φορά ένα άσπρο fiat cinquecento έκανε την εμφάνισή του, και μαζί με αυτό μια ακόμα personna.

Δε το πάρκαρε...απλά το άφησε διαγώνια στο δρόμο και βγήκε χωρίς να σβήσει τη μηχανή. Μας κοίταξε αρχικά με ύφος καχύποπτο και πήγε προς το περίπτερο. Το αν τρέκλιζε απ' το ποτό ή είχε θέμα με το περπάτημα ήταν θέμα συζήτησης. Κάθισε στο παγκάκι δίπλα μας και προσπάθησε δις να ανοίξει ένα πακέτο τσιγάρα το οποίο πέφτοντας κάθε φορά, αύξανε τις πιθανότητες το πρόβλημα στο περπάτημα να ήταν αποτέλεσμα ποτού.

"Δε το σβήνω για να μη μου τελειώσει η μπαταρία" είπε απαντώντας στα διακριτικά βλέμματα απορίας μας για την αναμμένη μηχανή του."Σε λίγο θα πάρω μεταχειρισμένη μπαταρία, με 15 ευρώ...δεν έχω πολλά λεφτά τώρα μωρέ...είμαι εδώ και κάτι μήνες άνεργος και δεν έχω μία...με δανει....όχι με δανεικά...αλλά ζω δύσκολα". (Ε=εμείς, Α=αυτός ο άγνωστος)

Ε:"Κουράγιο ρε φίλε...τι δουλειά κάνεις;"

Α:"Security δουλεύω. Αλλά δεν έχει δουλειά.."

E:"Δοκίμασες σε κανένα club τώρα που ναι και καλοκαίρι;"

A:"Μπάαα....με νύχτα μη μπλέκεις καλύτερα...έχω και ένα σπίτι στην Κεφαλλονιά και δικό μου σπίτι εδώ..."

E:"Και γιατί δε πας Κεφαλλονιά;Να βρεις για τη σεζόν δουλειά σε κάποιο ξενοδοχείο;"

A:"Να πάω Κεφαλλονιά λες ε;"

E:"..."

A:"Μύκονο λέτε να είναι καλύτερα ρε παιδιά;"

E:"...έχεις δικό σου σπίτι Μύκονο;"

A:"όχι"

E:"Ε, δε σε συμφέρει..."

A:"Δε με συμφέρει λες ε;"

E:"..."

Μας είπε ότι συζούσε με κάποιο άτομο και όταν το αναφέραμε σαν ενισχυτικό για τη δύσκολη εποχή που περνάει, εκείνος με μορφασμό μας είπε ότι απλά συζεί και έχει παραπάνω γκρίνια.

Διαπιστώθηκε από όλους μία έλλειψη διάθεσης για να βρει δουλειά καθώς το "από βδομάδα θα δούμε τι θα κάνω" ήταν συχνά χρησιμοποιούμενη φράση που δημιουργούσε σχήμα οξύμωρο με το απελπισμένο της κατάστασης που περιέγραφε. Τελικά μια κερασμένη μπύρα ήταν το καλύτερο που νοιώσαμε ότι κάναμε γι' αυτόν. Οι συμβουλές μας ως 25χρονα θα ήταν αφύσικο εκ πρώτης άποψης να έχουν αποδέκτη ένα 40χρονο και να πιάνουν τόπο λόγω έλλειψης εμπειρίας. Εδώ ο λόγος δυστυχώς,ΜΑΛΛΟΝ, ήταν ο ωχαδερφισμός..