Δηλαδή μιας και πιάσαμε τα ποστ που μιλάνε για τους γλυκούς ήχους που φιλοξενεί το μυαλό μας όταν ανοίγουμε τα μάτια μας, εγώ πλέον δικαιούμαι να μιλήσω για τους γλυκούς ήχους που φιλοξενεί το μυαλό μου προτού κλείσω τα μάτια μου*.
Για κάποιο λόγο λοιπόν τώρα σκαλώνω με το φρέσκο χιτάκι αυτού του σέρφερ που έγινε μουσικός στα γεράματα. Ναι του Jack Johnson. Ε ναι, το ξέρω πως δεν είναι κουλτούρα, ούτε χιπ, ούτε Gaga, ούτε τίποτα. Κοινώς δεν του αξίζει ποστ σε ελληνικό μπλογκ. Έχουμε και ένα επίπεδο...
Αλλά τι να γίνει που αυτές οι απλές μελωδίες σου τρώνε το μυαλό όταν σαπίζεις απ' τη ζέστη της πόλης και βλέπεις το βίντεο με τον τύπο να κάνει σερφ. Δηλαδή δώστε μου ένα σπίτι στα νότια προάστια παρακαλώ, θέλω κι εγω να είμαι απο αυτούς. Να μαι στη φάση.
Ευχαριστώ.
*δηλαδή όταν πάω να κοιμηθώ, δεν είναι μεταφυσικό το ποστ.
Μου αρέσουν τα μουσικά γούστα του μπλογκ..Σέρφερ πάντως δεν σε φαντάζομαι:p
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ δεν υπαινίχτηκα πως θέλω να γίνω σέρφερ... Μέχρι την παραλία και τις μπύρες φτάνω :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοια νότια προάστια ρε; Βρωμόκεντρο για πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχα, απ' τον καύσωνα του κέντρου τα γραφα ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή