Γενάρης του 88'

Είναι πλεον γεγονός. Η Λυον, ομάδα κατώτερη των προσδοκιών, έχασε πανηγυρικά από μια διόλου φοβερή, πλην όμως δεμένη και πειθαρχημένη Μπάγερν. Παρόλα αυτά το καθημερινό άγχος δε σταματά, ιδιαίτερα σε αυτή την εβδομάδα των παθών (χωρίς εισαγωγικά, γιατί πιστεύω ότι η έκφραση αυτή μετά από 2010-33= δε ξέρω αφαίρεση χρόνια αποκτά ξανά κυριολεκτικό νόημα...θα εξηγήσω γιατί). Τη σημερινή μέρα που μας ξημερώνει, η ΑΕΚ (καφενείο το οποίο υποστηρίζω από μικρό παιδί ) καλείται να αντιμετωπίσει τον ΠΑΟΚ (κάτι απ'τη βόρεια πλευρά της χώρας), ενώ ο Ολυμπιακός (κάτι κοντά στη θάλασσα) θα αναμετρηθεί με τον Άρη (θεός του Ολύμπου). Το άγχος όμως δε σταματά (!) ούτε και εδώ (!!). ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙ
(παλιά ήταν και του Ανρί του Ιμπραίμοβιτς και των άλλων αστέρων, τώρα μάλλον του τη δώσανε και την έχει μόνος του (αλλά μπορούν να την κοιτάνε και να παίζουν καμμιά φορά αμα τους αφήνει αυτός )) KΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ 3-1 ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΝΤΕΡ ΤΟΥ ΜΟΥΡΙΝΙΟ

και να φανταστεί κανείς ότι κάποιοι μιλάνε καθημερινά για φτώχεια και οικονομική κρίση....

κάποιοι άλλοι ζούνε στα όρια της φτώχειας....

ενώ άλλοι

τολμούν να έχουν ξεπεράσει και αυτά ακόμα τα όρια και δε θέλω ΚΑΝ να αναφέρω τι έχουν γίνει...

κύριοι...

σας καλώ να σοβαρευτείτε... ο Όλιτς μας κοιτάει και, πιστέψτε με, γελά