Κυριακή 2 Μαΐου 2010

καμ γουιθ μι και , έλεος, κάπου ΘΑ την βρεις...


Έχω γεννηθεί στην Ελλάδα (γεγονός). Από εδώ και πέρα θα σχολιάσω λίγο την εθνική κλάψα που υπάρχει όσον αφορά τη διασκέδαση στη χώρα αυτή (με την ευρύτερη έννοια που εντάσσει ακόμα και τις εκδρομές, επισκέψεις σε πολιτιστικούς χώρους κτλ) . Έχει πολλά στραβά αυτή η χώρα και πολλά τα έχω ενισχύσει και εγώ με τη δική μου στάση και συμπεριφορά , είτε εν αγνοία μου είτε όχι. Έχει όμως και πολλά ωραία ρε γαμώτο. Και δε μιλάω μόνο για τις φυσικές της ομορφιές , πράγμα που είναι σκέτη τύχη που το χουμε και το χαιρόμαστε όσοι ζούμε εδώ (εντάσσω και τους περισσότερους αρχαιολογικούς χώρους σε αυτή την κατηγορία, καθότι μετά από χιλιάδες χρόνια είναι αγκαλιασμένοι και αφημένοι στο έλεος της φύσης:P). Αρχικά μου αρέσει που κάθε μέρα μπορώ να βγω ο,τι ώρα θελήσω και να πετύχω πολύ πιο εύκολα απ' ότι σε άλλες χώρες μέρος ένα μέρος της αρεσκείας μου (σε λογικά πάντα πλαίσια) για να διασκεδάσω. Δεν έχουμε πάρκα και μέρη να αράξουμε θα πει κανείς...αυτό είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Γιατί η άλλη που γυαλίζει εξίσου, θα αποκαλύψει ότι υπάρχουν και μας περιμένουν χρόνια τώρα πολλά τέτοια μέρη τα οποία μπορείς να επισκεφτείς όλες τις ώρες της μέρας, ακόμα και τις πολύ μικρές. Ναι, πολλά από αυτά έχουν ρημάξει γιατί κανείς (αναλογικά με πληθυσμό μιλάω πάντα) δε τα επισκέπτεται, παρότι ήταν αποτέλεσμα φιλόδοξης προσπάθειας κάποιων ανθρώπων που ήθελαν (ονειρεύονταν θα ταν γραφικό να γράψω) να δώσουν μια αίγλη εξωτερικού στην κατά πολλούς ψωροκώσταινά μας. Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα ότι οι γιάπηδες που γεμίζουν τα μπαρ και σνομπάρουν τα πεζοδρόμια και τα άβολα παγκάκια είναι άτομα που ξέρουμε (ελπίζω για το καλό μας) πολύ καλά και τα οποία βλέπουμε κάθε μέρα... Στον καθρέφτη της τουαλέτας του μπαρ, σε αυτόν του ασανσέρ μας αλλά και στην οθόνη του υπολογιστή μας αυτή τη στιγμή (σημειωτέον: παρατηρώ τώρα ότι στη flatron δε φαίνομαι, άρα λογικά τη γλίτωσα:P).
Πολύ ισοπεδωτικά μιλώντας, όλα είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης. Πολλά στέκια και μπαρ υπάρχουν γιατί αυτά ζητάμε (σε εθνικό επίπεδο) προς το παρόν. Και γι αυτούς που τα χουμε βαρεθεί αυτά, υπάρχουν τα παρκάκια τα πεζοδρόμια και ο δρόμος, με το ποτό από σπίτι ή από περίπτερο. Φαντάζει ανούσιο και βλακώδες για κάποιους αλλά περί ορέξεως...
Στην τελική θεωρώ ότι μπορείς να βρεις στην εποχή που ζούμε παρόμοιας ποιότητας διασκέδαση σε όλες τις ευρωπαικές χώρες, το μόνο που διαφέρει είναι η ποσότητα στην οποία τη βρίσκεις, πράγμα όμως που αναλογεί όπως έγραψα και παραπάνω και στο πόσοι την αναζητούν σε κάθε μέρος.
Δε θα σχολιάσω για οικονομία χρόνου και χώρου τα θέατρα (που αραχνιάζουν αν εξαιρέσεις έργα τύπου "σεσουαρ για δολοφόνους" κτλ κτλ) και τις εκθέσεις που γίνονται καθημερινά, γιατί θεωρώ αυτονόητο ότι ο αριθμός τους ικανοποιεί και τους πιο απαιτητικούς κάθε γούστου.

7 σχόλια:

  1. Στοιχημα πως πινεις μαστιχα Χιου,ακους νταουλια και ζουρναδες και χαζευεις καρτ ποσταλ με ηλιοβασιλεματα στην Σαντουρινη...Αχ Ελλαδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν αισθάνομαι καθόλου δεμένος με την Ελλάδα, όχι έτσι όπως το υπονοείς τουλάχιστον.
    Αλλά δε κλαψουρίζω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαλάκα τι λές; Σε άλλη χώρα ζούμε; Πιάνεις και τις εκθέσεις και τις συναυλίες;;;

    Ελπίζω όλο το ποστ να είναι μια μεγάλη ειρωνία. Γιατί διαφωνώ 100%

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δε πειράζει να διαφωνείς:)
    Δεν μίλησα για τις συναυλίες πουθενά.
    Ούτε για τα ονόματα, ούτε για τις τιμές τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. σωστά. θα σου έλεγα πως ούτε εκθέσεις ανάλογες του εξωτερικού έχουμε, αλλά κι αυτές που έχουμε δεν τις γεμίζουμε. αρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άρα δεν υπάρχει η ανάλογη ζήτηση από εμάς. Οκ λυπηρό κτλ κτλ... Αλλά σε κάποιον που θέλει να πάει σε εκθέσεις (γιατί αυτές πιάσαμε τώρα) υπάρχει ικανός αριθμός ώστε να μη μείνει ανικανοποίητος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πιστεύω πως δεν ισχύει αυτό, αλλά δεν είμαι ειδικός και δεν ξέρω κάποιον που είναι. Γεγονός πάντως πως οι εκθέσεις δεν είναι μέρος της κουλτούρας του Έλληνα (ούτε κι εμένα, δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω).

    ΑπάντησηΔιαγραφή