Βγήκα λοιπόν και εγώ παρασκευή βράδυ στο κέντρο. Πήγε η παρέα στη μαβίλη και εγώ ακολούθησα, αν και δε γουστάρω τη φάση. Η παρέα καθόταν έξω (σε αυτά τα απαίσια σκαμπό, τίγκα άβολα) σε ένα τραγικό μαγαζί, με ισάξια μουσική και μπόμπες ποτά.. Ξενέρωσα, λοιπόν, αφού κατάλαβα ότι δεν υπήρχε λόγος να βρίσκομαι εκεί, πέρα από τους φίλους. Και σκέφτομαι, καλοκαίριασε και ο καθένας θέλει να κάτσει έξω, οκ το καταλαβαίνω. Αλλά ας μου εξηγήσει κάποιος, γιατί να κάτσω εκεί, ενώ στα 100 μέτρα βρίσκεται το πάρκο ελευθερίας.. Αυτό δίπλα από το (σιχαμερό, από συμβολικής και αρχιτεκτονικής άποψης) μέγαρο μουσικής.. Δεν είμαι χίπης, κάθε άλλο, απλά μερικά πράγματα αδυνατώ να τα καταλάβω. Πρόκειται, σαφώς, για τον πιο άξιο πάρκο που έχουμε στην Αθήνα.. Χωρίς designάτες πλακοστρώσεις χωρίς ούτε καν φώτα!!! Απλά ένας λόφος που ενώνει δύο ανισοϋψείς δρόμους και μάλιστα ο ένας, είναι από τους κεντρικότερους της Αθήνας . Έργο του αρχιτέκτονα Βοκοτόπουλου, αποθέωση του μοντερνισμού.
(Τις απόψεις μου για το πάρκο θα τις εκθέσω σε προσεχές ποστ)..
Τελικά μάλλον ισχύει ότι αισθανόμαστε το δημόσιο χώρο σαν κάτι που δεν μας ανήκει. Νιώθουμε πιο άνετα στο μπαράκι του κάθε γιάπη και τον ενισχύουμε, με κάθε δυνατό τρόπο. Εκεί δεν μας ενοχλεί τίποτα. Είναι απλό, πληρώνεις και είσαι άρχοντας. Στο πάρκο όμως δε μετράνε τα φράγκα φίλε (με ότι αυτό συνεπάγεται)…
Τελικά, ΠΛΗΡΩΣΑ το ποτό μου και έφυγα ζοχαδιασμένος…
Σου δίνω αρκετά δίκια, αλλά βλέποντας του δικούς μας υπαίθριους χώρους και συγκρίνοντάς τους με αντίστοιχους σε "σοβαρές" πόλεις (όπως το Παρίσι που έχω πρόσφατο), απλά μελαγχολείς. Και οκ, θα μου πεις θες τους κήπους του Λουξεμβούργου, αλλιώς δεν πας σε πάρκο; απλά η απουσία των υπαίθριων δεν έχει καλλιεργήσει την αντίληψη οτι μπορεί ο κόσμος να αράζει έξω.. εν γένει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια υπήρξαν και οι θρυλικές εποχές στη Μαβίλη που όλος ο κόσμος ήταν στην πλατεία (και όχι σε μαγαζιά) - και αντίστοιχα σκηνικά σε Μοναστηράκι και Ασωμάτων.
Εν τω μεταξύ ο καιρός στην Αθήνα είναι φυσικά ιδανικός για τέτοια σκηνικά... και η κρίση θα μας κάνει να σκεφτόμαστε διπλά τα ποτά στα μπαρ (πόσα λεφτά έχω πετάξει εκεί δεν λέγεται - θέμα για ποστ, κανονικότατα)
Όντως τα λεφτά,ο καιρός και οι γιάπηδες είναι λόγοι να αράξουμε,να πιούμε και να κάνουμε οτιδήποτε έξω.Ο μόνος λόγος να πάς σε μαγαζί είναι για να δεις καμιά γκόμενα και αυτό μέχρι να ξεκινήσουν να αράζουν έξω και αυτές...
ΑπάντησηΔιαγραφήθα πάμε εμείς και θα μας ακολουθήσουν
ΑπάντησηΔιαγραφή:P